آیا می‌توانی مثل یک سگ کار کنی؟ (بخش پنجم)
از گردش شغلی استقبال کن، بویژه در رابطه با مشاغل کلیدی نزدیک به مسند قدرت.
یک برنامه ی سه ساله برای گردش شغلی داشته باش.
تلاش کن که خودت را به عنوان یک توسعه دهنده و تصمیم ساز به دیگران بشناسانی.
همیشه پاسخی برای این پرسش داشته باش که اگر فردا شغلم را از دست بدهم باید چکار کنم؟ در هر رده ی شغلی که هستی، از کمترین و بیشترین سطح حقوق در آن رده مطلع باش و بدان که چطور می توانی به رده ی بعدی برسی.
اگر در شغلی هستی و دیگران همواره به تو می گویند که خیلی گرفتار و پریشان به نظر می رسی، دنبال پیدا کردن شغل دیگری باش.
قبل از مصاحبه کردن تکالیفت را انجام بده؛ کمترین آنها، مطالعه ی گزارشهای سالانه است (که آسانترین آنها است).
اگر با فکر کردن به اولین روز کاری، در وجودت احساس شور و هیجان نمی کنی این شغل برای تو مناسب نیست.
هنگام مصاحبه کردن، به کسانی فکر کن که با آنها کار می کنی. ۸ ساعت در روز زمانی طولانی است که بخواهی آن را با کسانی بگذرانی که از بودن با آنها لذت نمی بری.
یک نوبت در هفته ناهار را با کسی در خارج از شرکت صرف کن که ممکن است روزی تو را استخدام کند.
همیشه هوای دوستانت را داشته باش و به آنها توجه کن، آنها کسانی هستند که همیشه برایت باقی می مانند.
در همان اولین روزهای شروع یک شغل یا مسئولیت جدید، کار برجسته و ممتازی انجام بده. هرگز آخرین کسی نباش که یک شرکت ورشکسته و در حال سقوط را ترک می کند، به ازای هر روز اضافی که بمانی، از ارزش و اعتبار شخصیات کاسته می شود.
پول امروز ارزش بیشتری دارد تا پولی که بعدا می آید.
این تناقض را مدیریت کن که در عین حال که ۱۰۰ درصد به کاری که می کنی متعهد هستی، چشمانت را روی سایر فرصتهای شغلی نبسته ای.
اگر شغلی بیش از اندازه خوب به نظر می رسد، احتمالا اینگونه است.
برای خودت شبکه ای از دوستان و مشاوران ایجاد کن که در رابطه با مسائلی که با آنها سروکار داری به تو مشاوره بدهند. آنها را هیات مدیره ی شخصی خودت قلمداد کن.
موفقترین افراد در هر حرفه، جذابترین آنها هستند.
کسی که همه ی وقتش را صرف کار می کند سختکوش نیست، ملال آور است.
برای شرکتی کار کن که حقوقی که به افراد می پردازد با عملکردشان تناسب دارد.
سعی کن سرگرمیها و کارهای ذوقی ات را در حرفه ات بگنجانی.
حرفه ات را مال خودت کن و همیشه شغلی را در شرکت انتخاب کن که هم دارای وجهه ی خوبی است و هم حقوق مناسبی دارد؛ به امید آینده ای نامعلوم هر شغلی را قبول نکن، وعده ی آینده ی موهوم همیشه با بزرگنمایی و اغراق همراه است.
شایستگی، مفهومی است که به سرعت ناپدید می شود و از بین می رود، دنبال دستیابی به یک جایگاه شغلی مناسب و رسیدن به منافع آن باش.
اضافه حقوق خوب ۱۰ درصد است.
سازمانی که بیشتر ما در رؤیاهایمان با آن بزرگ شده ایم دیگر وجود ندارد. آشفتگی و هرج و مرج همین اطراف خیمه زده و ساکن شده است.
با پرسه زدن در راهروهای یک اداره می فهمی که کار کردن در آنجا چه حال و هوایی دارد.
برنامه ریزی حرفه ای یک عبارت ضدونقیض است، هیجان انگیزترین فرصتها به شکل برنامه ریزی نشده ظاهر می شوند.
نسبت به حرفه ات، علاقه ات و خودت وفادار باش.
اگر شغلت خوب پیش نمی رود آن را عوض کن، پیش از آنکه احساس یأس و ناکامی ات را روی سر همکاران، خانواده و خودت خالی کنی.
پیش از آنکه به خاطر عقایدت به سازمانی بپیوندی، مطمئن شود که به عقایدت باور داری.
همیشه پاسخ این پرسش را برای خودت و اطرافیانت داشته باش که "چرا من اینجا کار می کنم؟ پول فقط نقطه ی شروع است.
اگر تنها پاسخی که برای پرسش چرا من اینجا کار می کنم؟ داری این است که به خاطر پول ؛ دنبال این باش که از محل کار فعلی به جای دیگری بروی.
در مدیریت سازمانهای غیرانتفاعی مردم نهاد مشارکت کن. تو در آنجا می توانی تجربه ای کسب کنی که هرگز نمی توانی در سازمانهای بزرگ کسب کنی. مقدار مشخص و محدودی از وقت و هزینه ات را در آنجا صرف کن؛ چون اگر آن را کنترل نکنی می تواند بی حدوحصر باشد.
همیشه راهنماها و دستورالعملهای امور مالی و سرمایه گذاری را مطالعه کن.
وقتی کسی شرکتی که برای آن کار می کنی یا محصولی که تولید می کند را خیلی معمولی و گران توصیف می کند، به عمری که در آنجا صرف کرده ای فکر کن.
هرگز بدون قدری تأمل و اندیشیدن، به درخواست جابه جایی پاسخ منفی نده.
وقتی مشاور یک شرکت کاریابی با تو تماس می گیرد، گوشی را بردار. تو هرگز نمی دانی که چه فرصت خوشایندی ممکن است در انتظارت باشد.
هرگز کار اصلی را که سازمانت انجام می دهد به استهزا و ریشخند نگیر، در این صورت گویی به تمام کسانی که همه روزه به آن کار اشتغال دارند، توهین کرده ای.
زندگی شبیه فیلم سینمایی نیست. مردم شغلشان را از دست می دهند، در محل مار دچار مصدومیت می شوند و در مواجهه با استرس روزمره، دچار مشکل می شوند اگر کارهایت خوب پیش می رود، خودت را خوشبخت بدان و از زندگی لذت ببر.
اگرچه ما این موضوع را در زمان خودش نمیدانیم، ولی انتخاب دانشگاه و انتخاب رشته از مهمترین تصمیماتی هستند که در طول زندگی می گیریم. وقتی دیگران از تو دربارهی دانشگاه درخواست راهنمایی می کنند، این نکته را در نظر بگیر.
تاریخچه ی سازمانت را بدان؛ زیرا می تواند سرنخ و نشانه هایی را درباره ی آینده ای که احتمالا در آنجا پیش رو داری در اختیارت بگذارد.
وقتی ارتقا پیدا می کنی، عکس و آگهی آن را برای روزنامهی محلی بفرست (البته اگر شرکت، خودش این کار را نمی کند).
وقتی به منزل برمی گردی درباره ی اینکه چگونه روز کاری ات را سپری کرده ای حرف بزن (ولی نه زیاد). این کار به دیگران کمک می کند که کار تو را درک کنند.
هرگز چیزی را که خودت استفاده نمی کنی نفروش.
او وقتی به سازمانی می پیوندی، بدان که قرار است در آنجا چه تصویری از خودت بر جا بگذاری، اگر تصویر اولیه ای که شکل می گیرد نامطلوب باشد، تغییر آن تقريبا غیرممکن است.