مدیریت بِکِش بِکِش طناب (بخش اول)
زمانی یکی از کارکنان بانک بزرگی که با آن کار می کردم به من گفت که این واحد، یک مدیر با برچسب زرد دارد. بی درنگ منظورش را فهمیدم. ماجرایی که او بعدا تعریف کرد واکنش اولیه ام را تأیید کرد. مدیر برای هر فعل و انفعالی که در این واحد خاص رخ می داد یک برچسب زرد بر گوشه و کنار هر چیزی می چسباند. یادداشتها در اول صبح بر لبه ی میز کارکنان، پشت صندلیها یا نمایشگر رایانه چسبانده می شدند. رایجترین پیام این یادداشتها این بود که زودتر به اتاق من بيا یا چه کسی مسئول فلان چیز است؟. نیازی به نوشتن اسم نویسنده در پایین نوشته نبود، همه می دانستند چه کسی آن را فرستاده است؛ و همه از آن وحشت داشتند. همچنان که یکی از کارکنان به من گفت با دیدن این برچسبهای زرد لعنتی ما تا سر حد مرگ میترسیم!.
چیزهای زیادی در زندگی وجود دارند که ما باید از آنها بترسیم. برچسبهای زرد نباید در صدر این فهرست باشند، در این بانک، برچسبهای زرد جایگزین مدیریت اثربخش شده بود، آنها نمادی از مدیریت بد و ناکارآمد بودند.
قصد من کمک به مردم برای درک این نکته است که کارآیی نباید جایگزین اثربخشی شود. به علاوه، می خواهم بگویم که اگر شما کار احمقانه ای انجام دهید اطرافیانتان می فهمند. اینکه شما چه ادراکی از موقعیتهای مختلف دارید و چه واکنشی در قبال آنها نشان می دهید خیلی مهم است و مسیر شغلی تان را تحت تأثیر قرار می دهد.
همه ی ما مدیر هستیم. ممکن است مدیر یک دپارتمان نباشیم، اما مدیر زمان، فرزندان یا امور مالی خودمان هستیم. فوت وفن مدیریت، ایجاد تعادل میان برنامه ریزی سازماندهی، کنترل و اجرا است، و مهمتر از همه ی اینها، دانستن اینکه چه چیزی مهمترین است.
یادداشتی برای دونالد ترامپ: گفتن جمله ی تو اخراجی خطاب به دیگران اصلا بامزه نیست، تردیدی ندارم که اگر خودت فقط یک بار این جمله را می شنیدی با من هم عقیده می شدی.
اگر شنیدی که مدیر چیزی شبیه به این می گوید که من نمی دانم آن یاروها دارندچکار می کنند، آن یاروها کم کم باید دنبال شغل دیگری بگردند.
اگر رئیس گفت: تو به این خاطر این شغل را داری که من خوب و شایسته به نظر برسم، احتمالا همین طور است.
ضرب الاجلهای مصنوعی (که باعث می شوند افراد تمام شب را بیدار بمانند و با ابی میلی تلاش کنند)، کینه و نفرت را نسبت به شخصی که این ضرب الاجلها را صادر کرده برمی انگیزند.
اگر رئیس به تو گفت که برای تو کاری را در یک واحد دیگر در نظر گرفته ام و آیا تو برای این کار ساخته نشده ای، تقریبا خودت را اخراج شده فرض کن، البته ممکن است همین امروز نباشد، ولی به زودی اتفاق می افتد.
حرف زدن درباره ی اهمیت امانتداری، صداقت و اعتماد فایده ای ندارد. طوری رفتار کن که با این صفات شناخته شوی.
کارمندان ضعیف نسبت به کارمندان قوی به ده برابر وقت بیشتری نیاز دارند.
اجرا کنندگان ضعیفی که قبول ندارند عملکرد ضعیفی دارند به چهل برابر وقت بیشتری نیاز دارند.
اگر رئیس اسم تو را برای گفت وگو با مشاور رد کرده، احتمالا زمان آن فرارسیده که اسمت را در فهرست جویندگان کار بنویسی.
اگر با دیدن رئیس جدیدت به او گفتی برو نوبت بگیر و توی صف انتظار بایسته یعنی تعداد رؤسای سازمان خیلی زیاد شده و سازمان دچار آشفتگی بیش از حد است.
تنوع چیزی است که همه در شغلشان به آن علاقه مندند، ولی تنوع شغلی می تواند قاتل کارآیی باشد. بین این دو تعادل ایجاد کن.
سرپرست بودن به تو این اجازه را نمی دهد که مثل یک عوضی رفتار کنی.
اگر به عنوان یک مدیر حوزهی نظارت تو بزرگتر از سایز کفشت باشد، احتمالأ امنیت شغلی بالایی داری.
اگر فکر می کنی که از رئیست باهوشتری، هرگز این موضوع را آشکارا و علنی ابراز نکن. رئیست به هرحال می فهمد.
سعی نکن با سازمان یا رؤسای آن درگیر شوی. در این منازعه هیچ کس پیروز نمی شود، ولی تو میبازی.
به جای اینکه وقت زیادی را صرف تدوین مأموریتهای سازمانی کنی، از کارمندانت بپرس که دارند چکار می کنند.
وقتی نشریات بیزنس ویک، فوربس یا فورچون شروع به نوشتن درباره ی یک سبک خاص مدیریتی می کنند، آن را بخوان و تا می توانی درباره اش اطلاعات کسب کن. این کار رئیست را تحت تأثیر قرار می دهد.
از اینکه فقط کسانی را استخدام کنی که دیدگاه و عملشان شبیه تو است بپرهیز؛ زیرا باعث تشکیل گروهی فاقد جذابیت و اثربخشی می شود.
اثربخش ترین سیستم پیشنهاددهی: مدیرعامل نوشته ای را روی در اتاقش می چسباند که بر آن نوشته شده جعبه ی پیشنهادات.
انتظار نداشته باش که کارکنان در مقابل رئیس کاملا صادق و بی غل و غش رفتار کنند.
اگر در مقابل چشمان رئیست دستگیره ی دری که روی آن نوشته بکشید" را "هل" دادی، فقط به حرکتت ادامه بده و برو.
هرگز چیزی را بد توضیح نده، اگر حرف خوبی برای گفتن نداری، فقط کمتر حرف بزن و توضیحاتت را کم کن.
مدیریت کردن با ایمیل مدیریت نیست، ایمیل زدن است.
وقتی کسی به تو می گوید آنها می خواهند برای موضوع خیلی مهمی تو را ببینند که فقط ۵ دقیقه طول می کشد، احتمالا موضوع درباره ی استعفا یا برکناری است.
اگر ناچار شدی کسی را اخراج کنی باید کار را در یک جلسه ی ۵ دقیقه ای ترا کنی. این جمله را نگو که این کار، من را بیشتر از تو ناراحت می کند.
تلاش نکن که وقت بیشتری پیدا کنی، تلاش کن که راههای بیشتری را برای استفاده از وقت موجود پیدا کنی.
جستجو در اینترنت برای تحقیق کردن می تواند لذت بخش باشد، ولی احتمالا رئیس تو عقیده دارد که این کار بیشتر نوعی وقت گذرانی و بازی کامپیوتری است تا انجام یک شغل.
هرگز فرصتهایی را در اختیار افراد نگذار که واقعا دلت نمی خواهد در اختیار داشته باشند.
اگر لازم می بینی کسی را اخراج کنی دقیقا همین کار را بکن. همه ی مردم آدمهای به دردنخور را می شناسند و هیچ کس آنها را دوست ندارد.
وقتی چهره ی فردی همیشه علامت "نه" را نشان می دهد، پاسخش هم تقریبا همیشه نه خواهد بود.